the silent syntax

~ความมิดที่เว้าเป็นลหัส~
09
Feb
08:41PM
2025

Día 30

(Iste post ye disponible en: benasqués, cheso, semontanés.)
Anit ve dormir fatal. Me ve despertar unes cuantes vegades y per això m’arrecordo de moltos suenios:

  • Suenio 1: yeba a Filipines, pero no sé dan quí. Només m’arrecordo que yebe fin de semana y ve minchar un puyal de chicolate.
  • Suenio 2: alguno va entrar en mi cuarto, pero no podeba vere qui yebe perque no portaba els antiojos.
  • Suenio 3: el mío ex yebe a un escusau público y yo le podeba vere dende la gabina de’l costau mentre ell feba còses dan altros.
  • Suenio 4: viviba dan la mía yaya. Á. va pasar per casa nuestra ta que anasan a prenre algo. Yebe el día antes de que encomenzase a treballar y le ve regalar un Milka dan galleta LU de’ls que tanto le fa gòi dind que yebe el «chicolate de la sòrt».
  • Suenio 5: yeba a’l chimnasio mentre charraba per chat dan M., un companyero de la uni.

A’l chimnasio la còsa tapòc no me va anar molt bé. A la hora de fer peso muerto rumano, me ve embolicar moltismo calculand el peso que teniba que posar en la barra. De tardis, ve quedar dan Á. y As. ta penre algo. Ve invitar a Á., que está mes tieso que un palo. Dimpués, Á. y yo ven dar una vuelta y le ve donar el «chicolate de la sòrt» y el ven minchar mentre caminaban. Camino cara ta casa, me ve penre un kebab ta sopar.
No pòrto brenca bé els cambios, y ara que Á. escomence a treballar una altra vegada, me febe por que deixasan d’entrenar chuntos, pero si la còsa va coma hem charrau, crego que no me’n he de preocupar.

(Iste post ye disponible en: benasqués, cheso, semontanés.)
Hoi dormí fatal. M’esperté unas cuantas veces y por ixo remero muitos suenios:

  • Suenio 1: yera en Filipinas, pero no sé con quí. Solo remero que yera cabo de semana y minché chocolate a muntón.
  • Suenio 2: beluno dentró en la mía habitación, pero no podeba vier qui yera porque no portaba las antiparras.
  • Suenio 3: lo mío ex yera en un banyo público y yo li podeba vier dende la cabina de lo costau mientras él feba cosas con otros.
  • Suenio 4: viviba con la mía yaya. Á. pasó por casa nuestra pa que fuésenos a tomar algo. Yera lo día antis de qu’él empecipiase a triballar y li regalé un Milka con galleta LU de los que tanto li cuacan dicindo que yera lo «chocolate de la suerte».
  • Suenio 5: yera en el chimnasio mientras charraba por chat con M., un companyero de la uni.

En lo chimnasio la cosa tampoco me fue muit bien. A la hora de fer peso muerto rumano, m’aturrullé muitìsmo calculando el peso que heba a meter en la barra. De tardis, quedé con Á. y As. pa tomar algo. Invité a Á., que está más tieso que un palo. Dimpués, Á. y yo diemos una vuelta y li dié el «chocolate de la suerte» y lo minchemos mientras caminábamos. Camino enta casa, me pillé un kebab pa cenar.
No levo pon bien los cambios, y agora que Á. empecipia a tribalhar otra vez, me daba miedo que deixásenos d’entrenar chuntos, pero si la cosa va como hemos charrau, creigo que no me’n he a preocupar.

(Iste post ye disponible en: benasqués, cheso, semontanés.)
Hoi dormí fatal. Me desperté unas cuantas veces y por ixo m’alcuerdo de muitos suenios:

  • Suenio 1: yera en Filipinas, pero no sé con quién. Nomás m’alcuerdo que yera fin de semana y minché chicolate con engrucia.
  • Suenio 2: alguno entró n’o mío cuarto, pero no podeba vier quién yera porque no portaba las antiparras.
  • Suenio 3: o mío ex yera en un banyo público y yo le podeba vier dende la cabina d’a lau entretanto qu’er feba cosas con otros.
  • Suenio 4: viviba con a mía agüela. Á. pasó por casa nuestra pa que fuésenos a tomar algo. Yera ro día antis de qu’er empecipiase a treballar y le regalé un Milka con galleta LU d’os que tanto li cuacan diciendo que yera lo «chicolate de la suerte».
  • Suenio 5: yera en el chimnasio entretanto que charraba por chat con M., un companyero de la uni.

N’o chimnasio la cosa tampoco me fue mu bien. A la hora de fer peso muerto rumano, me trafuqué muitìsmo calculando el peso que teneba que meter n’a barra. De tardes, quedé con Á. y As. pa tomar algo. Invité a Á., que está más tieso que un palo. Dispués, Á. y yo diemos una guelta y le dié el «chicolate de la suerte» y ro minchenos entretanto que caminabanos. Camino cara enta casa, me cogié un kebab pa cenar.
No llevo miaja bien os cambios, y aora que Á. empecipia a trebajar otra vez, me feba miedo que dejasenos d’entrenar chuntos, pero si la cosa va como himos charrau, creigo que no me’n he de preocupar.